Hevasını ilahı edineni gördün mü?
Görmüşsündür, görmüşüzdür. Kendimizi görmüşüzdür.

Hevasını ilahı edineni kendimizden biliyoruz. Nefsani arzularımız, tutkuyla istediklerimiz, hırsla isteyip meyl ettiklerimiz, iştahla ve şehvetle heves ettiklerimiz boynumuza tasmayı geçirip bizi peşinden sürüklediğinde gıkımızın çıkmadığını ve onu ilah edinip kendisine kulluk ettiğimizi görmüşüzdür.

Heva; şiddetli istektir, arzudur, tutkudur. Bedeni teslim alır, duyguları esir eder, aklı rehin alır, kontrolü ele alır.

Ve ilah; şiddetle istenen, arzulanan, tutkuyla bağlanılan, bedeni, aklı, gönlü, ruhu kendisine kul-köle edendir, peşinden sürükleyendir. Aşık edip bel büktüren, diz çöktürüp naz eden, yalvartıp secde ettirendir.

Bu yönüyle heva ile ilah hem kavram olarak ve hem de mana olarak birbiriyle mutabık ve alakalıdır. Heva ilaha dairdir ve ilah hevaya taliptir. Fakat biz hevayı olumsuz ve kötü manasıyla alırız. Zira heva dünyaya ve Allah'tan gayrıya yönelince kötü olur.

Hâlbuki Rabbimiz bunu bize kendisine karşı kullanmamız için vermiştir. İnsanın Rabbini isteyip arzulaması, aşk ile meyl edip heveslenmesi, her halükarda ona rağbet etmesi, sevgisi ve rızası peşinden koşması, hırsla, şehvetle ve iştahla Rabbinin cemalini isteyip onu memnun etmek için çabalaması Allah'ın emri ve muradıdır. Ayette Rabbimiz dedi:

Fe iza ferağte fanseb, ve ila Rabbike farğeb! İNŞİRAH:7-8
Boş kaldığında nisbet et, ve Rabbine rağbet et!

Nisbet nasiplenmedir, payını almaktır. Yapışıp aidiyetini göstermektir. Alakalanmak ve ilgili olduğunun ilgisini kaybetmemeye çalışmaktır. Nesebine girmek ve mensup olmaktır.

Biz her anda kuluz ve her an Rabbimize daha yakın olmak, mukarreb olmak, onun varlığında olmak ve cemalinden nasiplenmek, ona nispet etmek, ruhumuzu Rabbimizin varlığına payelemek, kendimizi onun kapısına bağlayıp ayrılmamak hepimizin niyeti ve mesleği olmalıdır.

Zira biz, ruh itibariyle Allah'ın nesebiyiz, ona mensubuz, onunla münasebetteyiz, ona münasibiz. O bizim biz de onun nasibiyiz.

İşte ayetteki "fanseb" budur. Rabbimiz bana nispet edin diyor. Boş durmayın bana gelin, benimle olun, bende olun diyor.

"Ve ila rabbike farğeb" Rabbine rağbet et! Rabbine doğru rağbet et! Ona ermeye, erişmeye, buluşmaya, kavuşmaya rağbet, onu iste, onu arzula!

Yani rabbini, ilahını, mabudunu hedef edin, gayen yap! İlahını tek gayen edin, onu hevan edin!

Hevasını ilahı edinmek değil, ilahını hevası edinmek. Tüm arzu ve isteğini ilahında toplayıp odaklamak. İlahını tutkusu haline getirmek. Ve zaten aşıklar hep kapıda bekler. Başka bir şey düşünemeden ağlayıp bekler, yalvarıp bekler. Aşıklar hep bekler. Kapının eşiğini gözyaşıyla ıslatıp en sevdiği elbisesiyle siler aşıklar. Ve hakiki mümin kapıyı asla terk etmez.

İnsan istekten ibarettir ve Allah nazarında en değerli kul Rabbinden bir şeyler istemek yerine, Rabbini isteyendir.

Ve zaten girişte yazdığım ve hemen hemen tüm meallerde geçen "Hevasını ilahı edineni gördün mü?" ayetinin aslı ve orjinali "İlahını hevası edineni gördün mü?" şeklindedir. "Hevahu ilahehu" değil, "ilahehu hevahu" der Rabbimiz. Yüzlerce ayette Rabbimizin uyguladığı olumsuz cümle içine olumlu, olumlu cümle içine olumsuz kelimeler yerleştirerek manayı incitmeden, ehline ve ilgilenene mesaj verme.

Eraeyte menitteheze ilahehu hevahu? FURKAN:43
İlahını hevası edineni gördün mü?

Göreceksin inşallah, göreceğiz inşallah. Kendimizde göreceğiz.

İlahımız bizim tek ilahımız olsun inşallah. İlahımız aşkımız olsun, hevamız olsun, her şeyimiz olsun inşallah. Varlığımız onun varlığına feda olsun, fena bulsun inşallah. İsteklerimiz onun güzelliğinde kaybolsun, canımız kurban olsun!