Herkes farkli yasiyor, ben ise birisiyle boyle bir duruma dusunce sadece kendime kiziyorum. Yani ben izin vermisimdir bunu bana yasatmasina. Olmadik insanlari hayatina almaman gerekiyor. Mesela hirsizla arkadaslik edersen basina gelecek bellidir. O yuzden kimseye kinlenmem kimseyi de affetmek gibi bir duyguyu da yasamam. Yada o kisi hayatimdadir yapabileceklerini bilirim haliyle bisey yaparsa da kizmam karakteri boyledir cunku. Pek duygusal yaklasmiyorum ben. Vaktiyle neden ben diye aglandigim tabiki oldu ama dogru olan kendinde de hata oldugun kabullenmek gerek. Uzun zamandir hic uzulmedim bu yuzden.