Manasına bakınca anlaşılır:
128- Andolsun ki; size, sizin içinizden azîz bir Resûl geldi. Sizin üzüldüğünüz şey, O'na ağır gelir (O'nu üzer). Size çok düşkün, mü'minlere şefkatli ve merhametlidir.
129- Bundan sonra eğer onlar dönerlerse, o zaman onlara şöyle de: “Bana, Allah yeter (kâfidir), O'ndan başka ilâh yoktur. Ben, Allah'a tevekkül ettim (güvendim). Ve O, azîm arşın Rabbidir.
Tevbe suresinin son iki ayeti (128-129) ile ilgili rivayetler.

Ayetin nüzul sebebi ile ilgili rivayetler:

1- Sa'd ibn Ebî Vakkâs'tan rivayet ediliyor:

"Allah'ın Rasûlü (s.a.v.), Medine-i Münevvere'ye gelince Cuheyne kabilesi mensupları Efendimiz (s.a.v.)'e geldiler ve:

"Ey Muhammed, sen gelip aramıza indin. Bizim için, bizim senden, senin de bizden emniyette olacağına dair aramızda bir antlaşma yaz." dediler. Hz. Peygamber (s.a.v.):

"Bunu niçin istiyorsunuz?" diye sordular.

"Biz ancak emniyet (güvende olma) peşindeyiz." dediler de bunun üzerine Allah Tealâ bu âyet-i kerimeyi indirdi."[504]