Kıymetli havas okulu hocaları ve üyeleri sizlere sormak istediğim görüşünüzü merak etttiğim bir husus var
Ben hayatımın çoğunu boş işlerle uğraşarak geçirdim hiç kimseye bağlı hissetmedim kendimi her günümü başıma buyruk yaşadım uzun lafın kısası işe yaramazın biriydim
Birgün öyle boş boş otururke biriyle tanıştım benim tam tersim hanım hanımcık biriydi arkadaş olduk muhabbet falan derken baya baya ciddi düşünmeye başladım konuştum kendisiyle oda çok sevindi gel zaman gitzaman babası vefat etmiş bir gün karşılaştık ağlıyordu başka biriyle evlenmesi gerekiyormuş tanıştığımız günden sonra beni öylesine düzeltti ki daha hiç sesimi dahi yükseltmedim dedim madem seni zorluyolar gel kaçalım yapamam dedi ama onu giç bukadar çaresiz mahçup bir halde görmemiştim bende herne olursa olsun seni bekleyeceğim dedim ilk başlarda karşı çıktı ama oda istemiyordu evlenmeyi istediğin zaman gel demiştim
Ailem olanları öğrenince bana demediklerini bırakmadı ama ne beni doğru dürüst dinlediler ne olanları anladılar evleneli tam 1 yıl 4 ay 17 gün oldu çoğu geceler rüyamda ağlarken görüyorum onu sabahlara kadar ağlayıp dua ediyorum allahım ya kavuştur ya unuttur diye hala bekliyorum onu bekleyeceğimde kim sorsa dinlemeden sen yanlışsın diyor siz ne dersiniz ne yapmalıyım bir türlü aklımdan çıkaramıyorum onu