Ben affediyorum seviyorum hoş şeyler dusunup. O kisiye dualar ediyorum ama benı her gordugun de o şahıs oyle kusur buluyor yapmadığım seyleri yaptı der gibi. Yuzume karsı gıybetımı yapıyor kendımı azda olsa müdafaa ediyorum ama sesimi cıkarmamaya Allah rızası ıcın susuyorum ama bende sonra. Öyle bir kalpten aglayıp icim coşuuorkı üzüntüden ben naptım sana dıye Cok Cokk içimi yakıyor buda revamı diyorum yakın bıde kadın her gordugun de ne benden ne cocuklar dan memnun cocuklara bile soguk hep mana buluyor herhalde onun kişisel bozuklukları var. Ben artık görmeyim diyorum benım yanımdaki olan insanlar şaşırıyor nasıl susuyorsun diyee ezılıyorum... Aslında.
Neyse ama içim Cok kırık.. Yanıyor