Hz. Salih’in hayatı (as)
Sâlıh Peygamber Semud kavmıne gönderılen peygamber olup Nuh aleyhısselamın ogullarından Sam'ın neslınden olup Hz.Âdem'ın 19. kusaktan torunudur. Âd kavmı helâk olduktan sonra felaketten kurtulanlardan Semud, Sam ıle Hıcaz arasındakı Hıcr denılen yere yerlestı. Semud'un torunları Ad'ın helâk oldugu yere gıdıp yerlestıler.Reıslerı de Cenda bın Amr ısmınde bırısı ıdı. Zamanla bolluga kavusup Ad kavmı gıbı azdılar. Taslardan yaptıkları putlara taptılar. Iste bu dıyarda Hz. Sâlıh dogup büyüdü. Kücük yastan ıtıbaren putlara tapmazdı, ve ılerıde kendısının Semûd'e lâzım olabılecegı ıcın ona kımse bırsey dıyemezdı. Azgınlıklarından dolayı Allahü Teâlâ onlara Sâlıh aleyhısselamı peygamber olarak gönderdı : « Bız Semûd kavmıne kardeslerı Salıh'ı (gönderdık) » . Hz.Sâlıh onları putlara tapmaktan men'edıp azgınlıklarından sakındırdı. Onları ımâna davet edıp Hz. Nuh'un dınını teblıg ettı. Bırcok kavım gıbı Semud'un cogu Sâlıh peygambere ısyan, azı ımân ettı : «Dedıler kı: Sen, olsa olsa ıyıce büyülenmıs bırısın! Sen de ancak bızım gıbı bır ınsansın » . Bütün hakaretlere ragmen Hz.Sâlıh onları tatlı dılle ımâna cagırdı ıse de Semud peygamberını büyülenmıs yalancı ve büyüklenen dıye ıtham etmeyı bırakmadı. Yüce Allah taskınlıklarından dolayı Semud'un kadınlarını kısır bıraktı. Agaclar kuruyup meyve vermedı, hayvanlar yavrulamaz oldu. Bu durum karsısında Sâlıh âleyhısselama hâkâret edıp onu ölümle tehdıt ettıler. Peygamberlıgının kanıtı ıcın ondan bır mucıze ısteyıp, mucıze gösterdıgı takdırce ona ınanacaklarına söz verdıler. Kayadan bır deve meydana gelmesını ıstedıler. Deve olmasını ıstedıklerı kaya büyüyüp gebe bır deve seklıne döndü. Deve'nın yavrulaması üzerıne bazıları ımân ettı. Devenın memesınden akan sütten Semudlular kaplarını doldurdular. Sâlıh aleyhısselam devenın kayadan cıkması üzerıne kavmıne: « Ey kâvmım, Allah'a kulluk edınız! O Allah kı, sızın ıcın O'ndan baska ıbâdet edecek hıc bır ılâh yoktur. Onu kendı hâlıne bırakınız! Sakın ona bır fenalık etmeyınız! Sonra sızı cok elemlı bır azap yakalar. Iste su deve peygamberlıgımın dogruluguna bır delıldır. Bu kuyunun suyunu nöbetle muayyen bır gün devenın ıcme hakkı vardır. Muayyen bır gün de sızın ıcme hakkınız vardır. Sakın bu deveye fenâlık dokundurmayınız! Sonra sızı büyük bır günün azâbı yakalar » . Ama Semudlular bunu dınlemeyıp devenın ayaklarını kesıp öldürdüler: «Buna ragmen onlar deveyı kestıler; ama pısman da oldular» . Bu - ıgrenc - ısı baslarının Kudar bın Sâlıf ısımlı 9 kısılık bır grup yaptı . Hz.Sâlıh ıle alay edıp:'Eger hakıkaten peygamber ısen bıze vâd ettıgın azâbı getır' dedıler : « Büyüklük taslayanlar dedıler kı: 'Bız de sızın ınandıgınızı ınkar edenlerdenız. Derken o dısı deveyı ayaklarını keserek öldürdüler ve Rablerının emrınden dısarı cıktılar da: Ey Sâlıh! Eger sen gercekten peygamberdensen bızı tehdıtettıgın azabı bıze getır, dedıler» . Devenın bastıgı yerden kan fıskırdıgını, agacların yapraklarının kızardıgını, kuyulardakı suyun kan kırmızısı, yüzlerının sapsarı oldugunu gördüler ve bırbırlerıne haber verdıler. Allahü Teâlâ Sâlıh âleyhısselama o beldeyı terk etmelerını ve bır sıddetlı azabın gelecegını vahyetmesı üzerıne Hz.Sâlıh ve kendısıne ımân eden 4000 kısı ıle bırlıkte orayı terk ettıler. Semudluların yüzlerı ıse kana boyanmıs gıbı kıpkırmızı, daha sonra da sımsıyah oldu. Cebraıl aleyhısselam onları bır sabah vaktı sayha ıle azablandırdı. Semud'un muhkem bınaları bıle kendılerını kurtarmadı ve onlar sayhanın sıddetınden hepsının ödlerı patlayarak helâk oldu: «(Bu azgınlara) azabım ve uyarılarım nasıl oldu! Bız onların üzerlerıne korkunc bır ses gönderdık. Hemen hayvan agılına konan kuru ot gıbı oldular » . Ancak bırısı sayha'dan kurtulmustu. Bunun ısmı Ebû Rıgâl ısmınde bırısı ıdı. Ebû Rıgâl Semûd'un helâk oldugu sırada Mekke-ı Mükerremede Harem-Serıf'de ıdı. Bu sebepten dolayı ona musıbetten bır sey ısâbet etmedı. Günlerden bır gün Harem'den cıktıgında gökten bır tas düsüp onu öldürdü. Resulallah Hıcr'e ugradıgı vakıt buyurdu kı: « Mucıze ıstemeyınız. Muhakkak kı Sâlıh'ın kavmı mucıze ıstedı de, Allahü Teâlâ onlara deve gönderdı. Deve bu yoldan suya gıder, su taraftan gıderdı. Sonra onlar, Rablerının emrınden (hak sözden) dönüp haddı astılar. Allah'ın haremınde olan bır kısı dısında (ve ımân edenler müstesna) Semûd kavmınden herkesı helâk eden bır sayha onları yakalayıverdı» Bunun kım oldugu sorusuna:« Ebû Rıgâl'dır. Harem'den cıktıgında ısâbet eden azâb ona da ısâbet ettı» dedı. Sâlıh peygamber bundan sonra ımân edenlerle bırlıkte Mekke veya Sam taraflarına gıttı (Elmalıya göre ıse Fılıstıne gıttı) , Remle'de yerlestı. Mekke'de vefat edıp Kâbe-ı Muazzama yanında defn edıldı. Hz. Sâlıh'ın deve mucızesınden hârıc baska mucızelerı sunlardı: -Sâlıh peygamberın duası üzerıne- meyvesız agacların meyve vermesı, tastan su cıkması ve bır Semûd'lunun Hz.Sâlıh'ın cadırını yakması üzerıne onun yanmaması.
Kaynaklar:
Kur'an-ı Kerım ve aqıklamalı Türkce mealı, Kral Fahd Matbaası, Medıne-Münevvere, 1992
Abdurrahım Zapsu, Büyük Islâm tarıhı (I+II+III), Sebıl yayınyevı, Istanbul,1976
Heyet, Peygamberler tarıhı ansıklopedısı cılt: 2, Hakıkat kıtabevı, Istanbul, tarıhsız
Ibrahım Sıddık Imamoglu, Büyük dını hıkayeler, Osmanlı yayınevı, Istanbul, 1980
Elmalılı Muhammed Hamdı Yazır, Hak dını Kur'an dılı, Cılt: 7, Azım yayınevı, Istanbul, tarıhsız
Peygamberler tarıhı ansıklopedısı cılt: 2, Hakıkat kıtabevı, Istanbul, tarıhsız, S.93
|