Ervah: Rûhlar, canlar, hayatın cevherleri anlamına gelir.

Cenâb-ı Hak, beşer hayatı için beş safha takdir buyurmuştur. Bunların birincisi âlem-i ervâh, ikincisi ana rahmi, üçüncüsü dünya hayatı, dördüncüsü berzah ve kabir âlemi, beşincisi ise âhiret ve onun neticesi olan Cennet veya Cehennem’deki ebedî hayattır. Bunlardan dünya hayatı, insana bir imtihan için verilmiş ve ebedî saâdet veya azap, beşerin bu âlemdeki fiil ve davranışlarına bağlı kılınmıştır.

Gerçekten rûhlar, âlem-i ervâhta Cenâb-ı Hakk’ın muhabbet ve vuslat iksîrinden dem alarak mest olmuş, kendilerinden geçmişlerdi. Şevk makamında daima zevk hâlinde idiler. Sonra murâd-ı ilâhî ve hikmet-i Rabbânî ile o yüksek makam ve
mevkilerden bu dünyâ âlemine gönderildiler. Bu itibarla birçokları, o aslî vatandan uzaklıkları sebebiyle oradaki vuslat haz ve zevkini unuttular. Bu âlemde gördükleri her şeye nefslerinin gözüyle bakıp aldandılar, hakîkati görmekten mahrûm kaldılar