Herkeste oluyor mu bu durum yani nefiste kabarma üstünlük arzusu kendini begenme bu da mi bi safha gecilmesi gereken mesela gece namaza kalkiyorum başlıyor nefsim gidiklamaya iste kalktin hadi bakalım herseyi yapıyorsun falan diye icten ice sirret nefsim kendini begeniyor konuşuyorum bak sen kendini taniyamamissin o şaha divan durup herkes bir hediye sunar herkes kiymetli mücevherat takdim eder sen divana çıktığına sukret ya da uyuyan kardeşlerim benden daha hayirlilar kalksalar nice guzel makamlar elde edecekler sen oyle misin anca kendini begenirsin diye bunları soyluyorum ama yinede icimdeki o dusunceyi silip atamiyorum yani kalıyor istemedigim halde sonra dua ediyorum allahım bu hissiyati benden al diye sonra bi bakmisim yapamıyorum soz dinletemiyorum nefsime ibadetlerimi yapamaz hale geliyorum. Ins sabah namazından sonra yapacagim duayi ins devamli yapabilirim tarikat dersim var zaten ama duzenli yapamıyorum istikamet sahibi olan insanlari sevin iyi davranın onlara helal olsun