Cevap için teşekkür önce.

Bak, ben önce zikire başlamadan sırf Allah rızası için, Allah'ın en çok sevdiği zikirleri yaparım, her şeyden önce.

1)Lailahe illallahu vahdehula şerikeleh lehül mülkü ve lehül hamdü ve hüve ala külli şeyin kadir

2)sübhanallahi ve bihamdihi sübhanallahil azim ve bihamdihi estağfirullah


Bu iki zikri hep yaparım, her daime dilimde ve kalbimde, bunu Allah için yapıyorum. Yani, demekki 'hep ben, hep bana değil'... Demek istediğim; Allah rızası için de çok zikir yapan biriyim kısacası. Neyse...

Şimdi; Aynaya baktığın zaman her insan iyi görünmek ister. Erkeği, kadını fark etmiyor. Herkes güzel olmak, iyi olmak, sevmek ve sevilmek ister. Bende istiyorum

Bence, bunda utanılacak hiç bir şey yok. Yani güzelleşmek için zikir yapmak, hatta bence çok mantıklı (Bunu Allahtan istemek).

Bu zikir yapmamdaki amacım güzelleşmek?


PS

Bazı zikirleri yapmaya başladığım zaman, bana çok tuhaf şeyler oldu. Zikir'e olan sevgim arttır, hatta anladım ki en önemli şey. Birde, dualarım tuhaf bir şekilde kabul olmaya başlandı. Insan bu kadar güzel şeylerin farkında olamıyor. Mesela ben farkında olmadan ilk zamanlar. Daha sonra, çok sonra fark ettim zikirlerin bana olan faydasını.

Uzun yazadım sanki biraz, neyse. Uzatmayım, tavsiyelerini bekliyorum