Muhammed Şâzilî'ye ks. bir adam geldi ve;

-"Ey efendim! Ben çoluk-çocuk sâhibi, fakir hâlli biriyim. Bana kimyâyı öğret." dedi. Bunun üzerine;

-"Şu şartla: Yanımızda tam bir sene kalırsın. Her abdest bozduğunda, mutlaka abdest almalı ve iki rekat namaz kılmalısın." buyurdu.

Adam, kabûl edip bu şartlarda sebât gösterdi. Müddetin bitimine bir gün kalınca, Muhammed Şâzilî'nin yanına gitti. O da;

-"Yarın, hâcetinizi yerine getiririz" buyurdu. Ertesi günü olunca, Muhammedşâzilî ona:

-"Kalk! Abdest için kuyudan su doldur." buyurdu. Kuyudan bir kova doldurdu. Kovanın altınla dolu olduğunu görünce;

-"Ey Efendim! Şu ânda bir tek kuruş dahî isteğim kalmadı." dedi. Muhammed Şâzilî;

-"Onu yerine dök ve memleketine git. Gerçekten sen, her hâlinle kimyâ oldun." buyurdu. Memleketine döndü. İnsanları Allahü teâlâya dâvet etti. Bu hareketiyle büyük nîmetlere kavuştu.