"Hasan-ı Basrî haber veriyor ki:

Bir adam, Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm'ın yanına gelerek ağlayıp sızladı.

Dedi: "Benim küçük bir kızım vardı, şu yakın derede öldü, oraya attım."

Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm ona acıdı.

Ona dedi: "Gel oraya gideceğiz." Gittiler.

Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm o ölmüş kızı çağırdı:

"Yâ filane!" dedi.

Birden o ölmüş kız, "Lebbeyke ve sa'deyk" dedi.

Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm ferman etti:

"Tekrar peder ve vâlidenin yanına gelmeyi arzu eder misin?"

O dedi:

"Yok, ben onlardan daha hayırlısını buldum."

Bediüzzaman'ın
Mektubatı/ mu'cizat-ı Ahmediye ASM. Risalesi - 155