Sevgili kardeşlerim. Bu aralar bir hayli sıkıntılı günler yaşıyorum. Sürekli dua ederek, namazlarla atlatmaya çalışıyorum. En duygusal anımda dua etme isteği geliyor ve samimiyetle, içten dualar ediyorum. Dua bitiminde o kadar rahatlıyorum ki, kabul olmuş gibi, sadece zaman ihtiyaç var gibi hissediyorum. Yalnız son günler dua etmek için sabırsızlanan ben, dua etme istegimin gittigini hissediyorum. Sanki üşeniyorum yada hayırlı değil de benmi çok zorluyorum gibi düşünceler geliuor. Bunun bir nedeni varmı? Böyle benim gibi hissedenlet varmi