Günümüzün hiç geçmeyecek gibi duran bir modası var artık; görünmeyen insanlık... Görünmeyen diyorum evet görünmeyen. Neden mi? Çünkü insani duygularını yitirenlerin sayısı o kadar arttı ki, sanki modaymışsçasına insanlar bir elbise gibi üzerine giymiş.
Duygularımızı yitirmeye başladık; vicdanımızın sesini duyamayacak kadar sağır, zulmü göremeyecek kadar kör, haksızlıklara adaletsizliklere karşı susacak kadar dilsiz... Kaybediyoruz dostlar kaybediyoruz insanlığımızı kaybediyoruz.
Ben bunları kendi vicdanımda kabullenemiyorum. Sokağa çıkıp bağıra cagıra hickira hickira ağlamak istiyorum... Arakanda elektroşok verilen çocuk, birbirine bağlanarak yakılan, derisi yüzülerek işkence yapılan İnsanlar, Halep'te bişey soyliycem amca ama utanıyorum 3 gündür birşey yemedik kardeşlerim ve ben açız diyen çocuk, cinsel sapıklığın adını hastalik koymuşlar neymiş efendim pedofili. Aklı ve nefsi çocuğa yeten biri nasıl hasta olabilrse artık ... Çocuk tecavüz ve tacizleri, cinayetler, şehit olan asker ve polislerimiz. Tabi değişmeyen gerçekler; lanetlemeler, hepimizin yaptığı kınama yazıları ve Karartilan degistirilen profiller. Sonuç mu? Yarın hepimiz bu acıları bugünde bırakacağız: şarkılar, güzel sözler, yediğimiz güzel yemeklerin fotoğrafları, arkadaşlarımızla kafelerde orda burda çektiğimiz selfie pozlarini paylaşacağız. Ateş düştüğü yeri yakacak... Müslümanlar işkence görmeye, aç kalmaya, bombalardan kaçmaya devam edecek, asker polisimiz bu vatan için şehit olacak, bir yerlerde kadınlar hep öldürülecek. Ve bunlar bir düzen şeklinde devam edecek hiçbirşey değişmeyecek...
Kendisini örnek aldığım çok başarılı ve kıymetli bir hocamız her derste günümüz ne çağı diye sorardı ve her defasında yanlış cevap verirdik o kadar kolay bir soruya. Cevabı bilgi çağındayiz olması gereken sorunun cevabı artık değişti hocam. Günümüz insanlığını yitirmiş insanların insanlığını yitirmesinden bihaber yaşadığı bir çagdayız. Üzgünüm hocam sanırım siz sorunun cevabını değiştirmek zorundasınız artık ..