Hasan-ı Basri k.s zamanında Adı Habib olan bir tefeci vardı. Bu adam bölgenin en zengin adamlarından idi.

Birgün kapısına; bir kimse geldi. Kapıyı açıp baktığında gördü ki ; karşısında üstü başı perişan bir yoksul var idi. Keyfi kaçtı tek kelime etmeden kapıyı yüzüne kapattı yoksulun.

Sonra az önce kurduğu sofrasına yöneldi. Lakin Yemek dolu olan tabak , Kan ile dolu idi. Habib bu hali görünce çok korktu. Evin içinde sebat edemez oldu. Bir hışımla kendini sokağa attı.

Sokakta yürür iken Aklına gidip bu meseleyi Hasan-ı Basri k.s hzlerine sormak geldi.. öyle de yaptı. Yöneldi Hasan-ı Basri k.s hzlerinin tekkesine...

Acele acele giderken; yolda oynayan çocuklar , onu görünce kaçışmaya ve bağırışmaya başladılar...

-Kaçın

-Kaçın Tefeci Habib geliyor... Onun bastığı toprağın zerresi üzerimize gelirse , HafazanAllah onun bedbahtlığı bize de bulaşır...

Tefeci Habib evde gördüğü kan dolu tabaktan sonra , birde sübyanların bu kelamına çok içerledi, dünyası başına yıkıldı, gönlü nedamet ile doldu... adımlarını hızlandırdı ağlaya ağlaya kapıya gitti...

Hasan-ı basri hzleri ile görüştü. Tövbe etti. İntisab etti. Evine dönerken, çarşıda onu gören bütün borçlular kaçışırdı. Bu kez kaçmalarına müsaade etmedi ve seslendi;

-ben tövbe ettim. Kimden ne alacağım varsa hepsinden vazgeçtim. Asıl benim sizden kaçmam lazım....

Duyanlar şaşırdı... bu haber tez vakitte yayıldı.. günler geçti habib tövbesinde sebat etti..

Birgün tekkeden evine giderken ; yolda onu gören Sübyanlar gene kaçışmaya ve bağırışmaya başladı...

-Kaçın
-Kaçın Tövbekar Habib Geliyor. Bizden Onun üzerine Toz toprak erişirde eza verirse, Allah a asi olmuş oluruz..

Bunun üzerine Habibi Acemi gönlü memnun ve Hoşnud olarak

-Ya Rabbi . Bir tövbe ile adımı kötülerin arasından Çıkardın, iyilerin arasına kattın. Sana Hamd olsun.

Dedi.