Bikaç saat önce bir tanıdıkla bir bahçede oturup çay içmek için buluştuk.

Masaya oturduk. Masada ki şekerliğin içi dahi Karınca ile doluydu.

Masaya el koyacak yer yoktu nerdeyse. MaaşAllah karıncalar istila etmişti.

O ara , arkadaşıma dedim ki;

-İnsan mahlukatı öldürmek yerine "Onu muhattab alıp Şöyle Şöyle" dese.. O mahlukat derhal gider.

Bana bir bakışı vardı. İnanmaz gözlerle.. bunun üzerine Gayrete geldim. Vallahi giderler dedim.

20 saniye geçti geçmedi... masada bir tane karınca kalmadı. SubhanAllah .

O arkadaşın bana bakışını görmeniz gerekirdi. Oysa bu sır da keramette değildi ki. Hakikatin haberiydi.

Biraz zaman geçti 15 dk sonra masaya yeni karıncalar geldi.
Arkadaşıma baktım. Hafif kısık sesle , karıncalara seslendi. Karıncalar gidince , kaş altından bakışını görmeniz gerekirdi .

Uygulamadan önce Mutlak bir iman gerekir. Şüphe etmek Kalbi bile öldürür. Nasıl uygulamayı öldürmesin...

Selametle