Şeytânın Adı Azâzil idi ve Meleklere Hocalık Edip Va’z Verirdi. Malûm Hâdise Üzerine Huzur-u İlâhîden Kovulunca Kendisini Korkudan Titreme Alıp Tüm Bedenini Sardı, Huzurdan Bir Türlü Ayrılamadı. Meleklerin İşâreti ile İki Elini Başı Üzerinde Birleştirdi ve Parmaklarını Birbirine Geçirip Ellerini Kenetledi. Bu Hâlde iken Huzurdan Ancak Ayrılabildi. Çünkü Böyle Yapmakla O Ândaki Mânevîyatı, Yani Kendisini Tutan Sıtmanın Sebebinin Ne Olduğunu, Ne Büyük Bir Felâket Olduğunu İdrâk Etmekten Âciz Oldu.

Bundan Sebeptir ki Baş Üzerinde Dizde Göğüste Yatar veyâ Kalkarken Parmakları Birbirine Geçirerek Oturmak İyi Değildir. İnsan “Nâsibini Kilitleyip” Kapatmış Olur, Melekler de Bundan Hoşlanmaz. Zirâ İnsana Kibir Verip, O Ânda İnsanda Mânevî Boşluk Olur.

Parmakları Çıtlatmak, Parmakları ile Oynamak da Böyledir ve Bu Kabilden Hareketler İblisin Yaptığı İşler Olduğu İçin, Kaçınmak ve Sakınmak Lâzımdır.